Het was heel bemoedigend al die prille jeugd. Maar wel riskant. Je weet maar nooit met die zieke, fanatieke geesten van tegenwoordig. Eén vonkie en het kruitvat ontploft. Gelukkig torenden ook agenten bovenuit op hun paarden. En ach, het is natuurlijk wel gewoon de wereld waarin een stadskind opgroeit: heavy duty-cops als stadsmeubilair en back-up. Maar gezien de gelaatstrekken van de meeste mensen, was het allemaal pais, vree en broederschap...
Hm, zou het?
Hé, daar hebben we Guus Dubbelman met zijn vogeltje waarin al tallozen hebben gekeken. Maar er is tegenwoordig weinig werk voor Guus want steeds meer toeristen nemen hun eigen digitale camera mee. Dus daarom liep Guus dan ook min of meer handenwrijvend rond. Om ze anderzins warm te houden....
Voor wie het niet kan ontcijferen: geloof in uitvoering...
